วันที่ 7 มิ.ย.67 ผู้สื่อข่าวรายงานว่า ที่โรงเรียนบ้านน้ำราบ ต.บางสัก อ.กันตัง จ.ตรัง มีเด็กชายอายุ 8 ขวบ เป็นนักเรียนชั้น ป.2 มีชื่อแปลกกว่าคนอื่นๆ จนคุณครู นักเรียนและผู้ที่พบเห็นต่างพากันพยายามสะกดตาม แต่หลายคนอ่านชื่อน้องไม่ออก ซึ่งชื่อของน้องคือ ด.ช. รรรรรร พระคง (น้องอาซิม) ที่เขียนด้วยพยัญชนะ ร.เรือ ติดกันถึง 6 ตัว
โดย น.ส.นุชรี ลีลาวรกุล อดีตครูประจำชั้น ป.1 ของน้องอาซิม อ่านให้ฟังว่า น้องชื่อ ด.ช. ระ-รัน-รอน ซึ่งแปลว่าบุคคลอันเป็นที่รักของครอบครัว โดยชื่อ รรรรรร (ระรันรอน) ถ้าเป็น ร.เรือตัวเดียวอ่านว่า ระ, ร.เรือ 2 ตัวอ่านว่า รัน, ร.เรือ 3 ตัวอ่านว่ารอน
ซึ่งคุณแม่ของน้องอาซิมเป็นคนตั้งให้ ทำให้น้องเป็นที่รู้จักของทุกคนที่พบเห็น ซึ่งต่างฮือฮากับชื่อของน้องมาก แต่ตอนนี้คุณแม่ของน้องเสียชีวิตแล้ว น้องจึงอยู่กับคุณย่า และขาดเรียนบ่อย เพราะร่างกายไม่ค่อยแข็งแรง แต่เวลามาโรงเรียนก็จะวิ่งเล่นกับเพื่อนๆ อย่างสนุกสนาน เป็นเด็กตั้งใจเรียน เข้ากับเพื่อนได้ดี และเป็นที่รักของคุณครูทุกคนในโรงเรียน
ขณะที่อดีตครูประจำชั้น ป.1 ยอมรับว่า ตนเป็นครูสอนนักเรียนทั้งภาคเหนือ ภาคกลางและภาคใต้มานานกว่า 20 ปีแล้ว แต่เพิ่งพบนักเรียนชื่อแปลก แบบนี้เป็นคนแรกในชีวิต
โดยน้องอาซิมฝันโตขึ้นอยากเป็นตำรวจ เพื่อจะได้ปราบโจรผู้ร้าย และไม่คิดจะเปลี่ยนชื่อ เพราะเป็นชื่อที่คุณแม่ตั้งให้ เห็นว่าแปลกดี ความหมายดี แม้จะอ่านยาก จนเพื่อนๆ พากันขำขัน และตนต้องเป็นคนอ่านและแปลให้ แต่ก็ภูมิใจกับชื่อ รรรรรร มาก ซึ่งที่โรงเรียนก็ไม่มีใครมีชื่อที่แปลกเหมือนกับตน
ด้านน.ส. นุชรี ลีลาวรกุล อดีตคุณครูประจำชั้น ป.1 กล่าวว่า ถ้าเพื่อนๆ เห็นก็จะ ร.เรือ 6 ตัว เพื่อนจะอ่านว่า ร.6 เพราะเพื่อนอ่านไม่ออกว่าชื่ออะไร ระรันรอนจึงต้องเป็นคนตอบว่าชื่อ ระรันรอน แม่เขาเป็นตั้งไว้ให้ ส่วนคุณครูที่เข้ามาใหม่ตอนแรกเห็นปุ๊บ ตอนอยู่ ป.1 ก็ถามว่าชื่ออะไร เพราะสามารถอ่านได้ 2 แบบคือ รอนระรัน หรือระรันรอน แต่พอถามเขา เขาบอกว่าชื่อระรันรอน
ส่วนตนเพิ่งเคยเจอลูกศิษย์ชื่อแปลกคนนี้คนแรก เขียนชื่อได้เร็ว เพราะ ร.เรือทั้งนั้น ส่วนชื่อเล่นชื่อน้องอาซิม มีความฝันอยากจะเป็นตำรวจ เพราะจะได้ช่วยเหลือผู้คน ผลไม้ชอบกินแอปเปิ้ล กับข้าวชอบกินผัดกะเพราไข่ดาว ซึ่ง ด.ช. ระรันรอน มาเรียนที่นี่ตั้งแต่ชั้นอนุบาล1 จนขั้น ป.1 และเพิ่งเปิดเทอม ป.2 ได้ 3 สัปดาห์ นิสัยเป็นคนเงียบ ๆ ไม่ค่อยพูด น่ารักไม่เกเร เรียนอยู่ลำดับกลาง ๆของห้องเพราะสุขภาพไม่ค่อยดี ป่วยบ่อยเลยไม่ค่อยได้มาโรงเรียนทุกวันเหมือนคนอื่น
